فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش

نگویمت که همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش

چو پیر سالک عشقت به می حواله کند
بنوش و منتظر رحمت خدا می‌باش

گرت هواست که چون جم به سر غیب رسی
بیا و همدم جام جهان نما می‌باش

چو غنچه گر چه فروبستگیست کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش

وفا مجوی ز کس ور سخن نمی‌شنوی
به هرزه طالب سیمرغ و کیمیا می‌باش

مرید طاعت بیگانگان مشو حافظ
ولی معاشر رندان پارسا می‌باش

شرح لغت: معنی لغتی برای این غزل وجود ندارد.

تفسیر عرفانی:‌

۱- انسان بی ریا همیشه موفق و آسوده خاطر خواهد بود. بویژه وقتی به کسی کمک می‌کند. شاد و خندان می‌باشد. پس اگر برای کسی کاری می‌کنید، خالص و بی ریا باشید. تو مشکل مردم را بر طرف کن، اگر دیگران ارزش و قدر شما را نمی‌دانند، اشکالی ندارد، زیرا خداوند متعال بر همه چیز آگاه و بصیر است.

۲- برای اجرای این نیت نیاز به صبر و حوصله می‌باشد، زیرا مقدمات آن کامل فراهم نشده. پس ضروری است که با سرعت عمل، اما دقت و فعالیت به دنبال آن باشید. زیرا رقبای فراوانی دارید ولی اگر تلاش کنید، فتح و پیروزی از آن شما خواهد بود.

تعبیر غزل:

زندگی فرصت کوتاهی است که در اختیار تو قرار گرفته است. اما تو نباید تمام مدت عمر خود را مصروف مال اندوزی کنی. کمی هم برای خود زندگی کن و اگر می‌خواهی به اسرار غیب دست یابی، دل خود را صاف کن و در انتخاب دوستانت دقت نما و تا آنجا که می‌توانی گره از کار خلق خدا بگشا تا خدا گره از کار‌های فروبسته تو بگشاید.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا